12. april 1973: Redakcija
Tanjuga u Sarajevu primila je od Vojnog suda u Sarajevu sledeće
saopštenje:
"Pred Vojnim sudom u Sarajevu
održan je od 11. do 21.12.1972. godine glavni pretres - suđenje
uhvaćenim članovima fašističko-terorističke grupe: Horvat Đuri,
sin Juliusa i Franciske, rođen 12.04.1942. godine u Paljinovcu, SO
Čakovec, državljanin SFRJ i Australije, Keškić Vejsilu, sin
Mehmeda i Gare, rođen 25.06.1939. godine u Maloj Peći, SO Bihać,
državljanin SFRJ i Australije, Vlasnović Mirku, sin Jure i Kate,
rođen 15.09.1932. godine u Gornjem Zemuniku, SO Zadar...
... državljanin
SFRJ i Australije, i Pavlović Ludvigu, sin Slavka i Mile, rođen
9.04.1951. godine u Vitini, SO Ljubuški, državljanin SFRJ.
Grupa se prebacila iz Austrije u našu
zemlju 20. juna 1972. godine da terorizmom, nasiljem i ubistvima radi
na razbijanju bratstva i jedinstva naroda i narodnosti Jugoslavije i
rušenju ustavom utvrđenog poretka SFRJ.
Na osnovu obimnog dokaznog materijala
Vojni sud u Sarajevu utvrdio je da su Horvat, Keškić, Vlasnović i
Pavlović počinili krivična dela: udruživanje protiv naroda i
države iz člana 117, organizovanje i prebacivanje grupe na
teritoriju Jugoslavije iz člana 111, ugrožavanje teritorijalne
celine i nezavisnosti države iz člana 101, i teško krivično delo
kontrarevolucionarnog napada na državno i društveno uređenje iz
člana 122. u vezi člana 100. Krivičnog zakonika, te ih osudio za
ova krivična dela na smrtnu kaznu.
Razmatrajući žalbe optuženih i
njihovih branilaca, Vrhovni vojni sud potvrdio je u celosti presudu
Vojnog suda u Sarajevu.
Optuženi i njihovi branioci uložili
su žalbe Vrhovnom sudu Jugoslavije na presudu Vrhovnog vojnog suda.
Vrhovni sud Jugoslavije odbio je žalbe optuženih i branilaca kao
neosnovane i potvrdio presude Vrhovnog vojnog suda.
Povodom molbi za pomilovanje koje su
podneli osuđeni i njihovi branioci, Predsedništvo SFRJ donelo je
odluku da se ne uvaže molbe za pomilovanje Horvat Đuri, Keškić
Vejsilu i Vlasnović Mirku, dok je Pavlović Ludvigu usvojilo molbu
za pomilovanje i smrtnu kaznu zamenilo strogim zatvorom u trajanju od
20 godina.
Presude nad osuđenima Horvat Đurom,
Keškić Vejsilom i Vlasnović Mirkom su izvršene."
Pravi odgovor naroda
Kao što je poznato, teroristička
grupa od 19 članova tzv. "Hrvatskog revolucionarnog bratstva"
fašističko-terorističke organizacije, koja u svom programu ima za
cilj da nasiljem, diverzijama, ubistvima i gerilskim akcijama podriva
i ruši ustavni poredak naše zemlje i Socijalističku Federativnu
Republiku Jugoslaviju kao samoupravnu zajednicu naroda i narodnosti,
ubacila se iz Austrije na teritoriju Socijalističke Federativne
Republike Jugoslavije 20. juna 1972. godine.
Ubacivanju grupe
prethodile su pripreme fašističkih terorista na teritoriji
Australije i nekoliko zapadnoevropskih zemalja, kojima su rukovodili
obučeni i za to posebno odabrani pripadnici "Hrvatskog
revolucionarnog bratstva", koji su, po naredbi rukovodstva
"Glavnog stana Hrvatskog revolucionarnog bratstva" iz
Australije, sa terorističkim zadacima došli u Zapadnu Evropu u
vremenu od 1969. do 1972. godine.
Po odlasku u Zapadnu Evropu nastavili
su sa pripremama za ostvarivanje svojih zločinačkih namera prema
Socijalističkoj Federativnoj Republici Jugoslaviji, povezali su se
sa tamošnjim pripadnicima terorističkih organizacija u nastojanju
da zavrbuju nove članove za ubacivanje u zemlju.
Od 19 ubačenih članova fašističko-terorističke grupe, devetorica su duže vremena boravila u
Australiji, gde su dobili australijsko državljanstvo, završili
diverzantsko-terorističku obuku i primili instrukcije od rukovodstva "Hrvatskog
revolucionarnog bratstva" za organizovanje i ubacivanje grupe u
zemlju. Ostali su, duže ili kraće vreme, boravili na teritoriji
Francuske, SR Nemačke i Austrije. Grupa je u celini na teritoriji
Austrije izvršila poslednje pripreme pred ubacivanje u SFRJ.
Namere ubačenih zločinaca da vrše
diverzije, ubistva, teror i nasilje nad stanovništvom osujećene su
već u prvim sudarima sa pripadnicima službe bezbednosti i
teritorijalne odbrane, koji su pokazali punu spremnost i rešenost da
se obračunaju sa svakim ko posegne na suverenitet i integritet
Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije, ne štedeći ni
svoje vlastite živote.
Na teritoriji SR Bosne i Hercegovine i
SR Hrvatske, kojom su teroristi bežali ispred organa bezbednosti i
jedinica teritorijalne odbrane, razbijena teroristička grupa bila je
izložena stalnom i jednodušnom otporu naroda. Zbog toga je bila
prisiljena na gladovanje i beg u planinska bespuća, što je dovelo
do njihovog brzog i konačnog uništenja.
U požrtvovanoj akciji naroda, službi
bezbednosti i jedinica teritorijalne odbrane na likvidaciji
fašističkih terorista, hrabro i dostojno braneći miran život naših građana i bezbedan razvoj
samoupravnog socijalističkog društva, izgubilo je život trinaest
pripadnika teritorijalnih jedinica narodne odbrane - ramskog,
lištičkog, ljubuškog, duvanjskog i donjevakufskog partizanskog
odreda i službi bezbednosti.
Akcija na likvidaciji terorista
pokazala je vitalnost organizacije opštenarodne odbrane i značaj
oslonca službi bezbednosti na visoku političku svest, odlučnost i
organizovanost radnih ljudi i građana da brane slobodu i druge tekovine svoje
revolucije.
Likvidacija terorista ujedno je pokazala da su
reakcionarne snage u svetu, koje, u sprezi sa ustaškim, četničkim
i drugim ekstremnim emigrantskim organizacijama u Evropi i na drugim
kontinentima, nastoje poremetiti unutrašnji život Jugoslavije,
dobile i u ovom slučaju pravi odgovor naroda, koji je odlučan i
spreman da brani bratstvo, jedinstvo, slobodu i teritorijalni
integritet Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije.
U toku akcije u kojoj je čitava grupa
likvidirana, od 19 terorista 15 je poginulo, dok su četvorica pala
živa u ruke organa bezbednosti. Njima je sud izrekao zasluženu
kaznu.
Nadležni jugoslovenski organi su, u
toku istrage i pretresa na sudu, došli do informacija i podataka o
svim fazama pripremanja grupe, obuci njenih pripadnika, sprezi i
saradnji sa drugim terorističkim organizacijama, o grupama i
pojedincima koji su uzeli učešća u pripremanju ove zločinačke
akcije.
Došlo se do značajnih saznanja i o drugim grupama i
pojedincima koji razvijaju subverzivnu aktivnost protiv
Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije u pojedinim
evropskim i prekomorskim zemljama, i o onima koji pružaju podršku
takvoj aktivnosti.
Tokom istrage i suđenja, identifikovani su izvršioci, pomagači i saučesnici u nekim ranije izvedenim terorističkim akcijama i napadu na jugoslovenska diplomatska
predstavništva, građane i pojedine objekte u inostranstvu, što su
ih počinili pripadnici fašističko-terorističkih i banditskih
organizacija i grupa.
Činjenica da su ovakva lica mogla
nesmetano da razvijaju svoju zločinačku aktivnost protiv
Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije uz podršku
određenih krugova u nekim zemljama, izaziva ogorčenje naših
građana.
Pored toga što su teroristi bili dobro
naoružani modernim automatskim i poluautomatskim puškama,
automatima i drugim naoružanjem i diverzantskom opremom, čak i iz
redovne opreme nekih stranih armija, raspolagali su i sa određenim količinama jakog otrova, kojeg su
nameravali upotrebiti za masovno trovanje stanovništva, što
predstavlja najteži zločin protiv čovečanstva.
U postupku pred sudom, nedvosmisleno je
utvrđena odgovornost optuženih pripadnika fašističko-terorističke
organizacije "Hrvatskog revolucionarnog bratstva". Optuženi
su priznali da su duže pripremani za zločinačke akcije protiv
Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije, da su u
inostranstvu obučavani za zlodela protiv naroda i narodnosti
Jugoslavije, da su učestvovali u pripremanju ili izvršenju
terorističkih akcija u inostranstvu i u zemlji što je potvrđeno i
u dokaznom postupku.
Prilikom razmatranja pojedinačnih
molbi za pomilovanje, Predsedništvo SFRJ je pomilovalo Pavlovića
Ludviga i smrtnu kaznu zamenilo sa kaznom strogog zatvora u trajanju
od 20 godina, zbog toga što je u toku istrage i pred sudom sve
priznao i tako doprineo istrazi i razjašnjavanju zločinačkih namera grupe, što je kratko vreme pripadao terorističkoj organizaciji,
što ranije nije izvršio ni jedno krivično delo i što je pred
nadležnim organima izrazio kajanje.
Materijali iz istražnog i sudskog
postupka, pored ostalog, nedvojbeno govore da su ekstremne
jugoslovenske emigrantske organizacije Evrope i na drugim
kontinentima sastavni deo fašističkih i banditskih organizacija i
grupa, koje uživaju podršku najreakcionarnijih krugova u svetu.
One
su sastavni deo međunarodnog terorizma protiv svega
što je progresivno u svetu, zbog čega je i osuđen od šire
međunarodne javnosti i u OUN.
Imajući u vidu ovakvu aktivnost
jugoslovenske neprijateljske emigracije, naša vlada, zajedno sa
vladama ostalih zemalja, od početka je svestrano podržala
međunarodnu akciju OUN na suzbijanju međunarodnog terorizma, koji u
poslednje vreme uživa takve razmere da u savremeni svet unosi
zabrinutost i uznemirenost i takođe nastavila sa odgovarajućim
diplomatskim akcijama.
Pri tome je naša zemlja imala uvek u vidu,
kao što je izneo i naš predstavnik u OUN, da međunarodni terorizam
treba razlikovati od pravedne borbe naroda za slobodu i nezavisnost.
Slučaj ubačene terorističke grupe
još jedna je opomena svima onima koji posežu na slobodu i
nezavisnost naroda i narodnosti Socijalističke Federativne Republike
Jugoslavije, samoupravni socijalistički poredak, bratstvo, jedinstvo
i ravnopravnost.
To je ujedno i upozorenje progresivnoj svetskoj
javnosti da se još više angažuje u borbi protiv ostataka
fašističkih zločinačkih organizacija.
(Tanjug / Revija 92, 1973.)
